-
1 podrzucić
глаг.• подбросить• поддать• подкинуть* * *podrzuc|ić\podrzucićę, \podrzucićony сов. подбросить;\podrzucić kogoś do miasta разг. подбросить (подвезти) кого-л. в город (до города);\podrzucić dziecko подбросить (подкинуть)ребёнка
* * *podrzucę, podrzucony сов.подбро́ситьpodrzucić kogoś do miasta — разг. подбро́сить (подвезти́) кого́-л. в го́род (до го́рода)
podrzucić dziecko — подбро́сить (подки́нуть) ребёнка
См. также в других словарях:
podrzucić — dk VIa, podrzucićcę, podrzucićcisz, podrzucićrzuć, podrzucićcił, podrzucićcony podrzucać ndk I, podrzucićam, podrzucićasz, podrzucićają, podrzucićaj, podrzucićał, podrzucićany 1. «rzucić w górę; podnieść w górę nagłym, szybkim ruchem» Podrzucić… … Słownik języka polskiego
